27 Temmuz 2009 Pazartesi

Anlayamadım ki...

Tutunamayış. Bu lafı içinde çaba barındırdığı için sevdim hep. Seveceğim hep çünkü içinde hep çaba olacak. Yalnız tuhaf bişey var durumda. ''Tutundurmama'' içine çekilmiş gibiyim sanki. Dionysus eli boş geliyor artık. Oysa kibarlık ve hoşgörü henüz antikacılara kaldırılacak kadar eskimedi. Uçurtmalar mavi değil doğru fakat gökyüzü de kararmadı henüz.

Parlamam lazım. Ama önümü bile göremiyorum. Yokluğum bana ışık olmalı, umutsuzluğum yol göstermeli... Fakat.. Olmuyor mu ne işte?

Anlamadım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder