31 Temmuz 2009 Cuma

Ekmek Kırıntıları

''Neden'' diye sormadım. Nedensizliği meslek edinmişlerin memleketinden geliyordum çünkü.
İyinin ardından hemen kötünün gelmesini de merak etmemiştim çünkü bu da hep böyleydi.
İyi günlerimin tartışmaya açıldığında konunun hemen dağılacağına emindim ben... Parmakla sayılan şeyler dünyanın her yerinde çabucak biter çünkü..

Anlamsızdık kısacası. Karanlık bir sokağın başında bir mevsim dönüşümü izleyeceğimizi bekliyorduk fakat gittikçe soğuyordu havamız.
Yolun karşısına ışıkları bile beklemeden koşmak istiyorduk aslında ikimiz de ama aynı şeyi birbirimize yapmak istediğimizde çarpıştık ortasında karanlığın.

Yerde yatan iki cesetin akıbetini bekliyoruz yani ikimiz.
Tutup kaldırmak istiyor sadece birimiz...
Zorlama olmayacaksa eğer biz tutunurken birbirimize,
harekete geçmeli ötekimiz...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder